اسکیت, تجربه سواری با کفش

اسکیت و تاریخچه جالب آن

اسکیت سرعتی

انواع دیگر اسکیت

 اسکیت در ایران

تجهیزات ورزشی مورد نیاز در اسکیت

همه ما تجربه راه رفتن بر روی پا های مان را داریم و از این مسئله آگاهیم که با کفش هایمان, سرعت بالایی را تجربه نخواهیم کرد؛ حتی اگر بهترین دونده ها باشیم. کفش های اسکیت اما این تجربه را دگرگون کردند و برای اولین بار به انسان این قدرت را دادند که بتواند با سرعتی خیلی بالاتر از آنچه که می تواند بدود, بر روی زمین و یا سطح های یخی حرکت کند.

 اختراع اولین کفش های اسکیت به یک مخترع بلژیکی به سال ۱۷۶۳ برمی‌گردد؛ این شخص برای اولین بار زیر کفش هایی که داشت, چرخ های بسیار عجیب و غریب فلزی متصل کرد و سعی کرد تا با آن کفش ها حرکت کند؛ پس از او, تقریباً ۵۶ سال بعد, در کشور فرانسه یک نوع دیگر از اسکیت ساخته شد.

این بازی به علل متعدد, سال ها مورد توجه قرار نگرفت. اما در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم رواج بسیار یافت و از محبوبیت خاصی برخوردار شد. پیش از آن خیابان ها و یا پارک ها, به علت نداشتن سطوح صاف, مشابه آنچه که امروزه روی آسفالت تجربه می کنیم, مکان های مناسبی برای اسکیت بازی کردن نبودند. اما با روی کار آمدن بتن و ایجاد محوطه های مخصوص بازی اسکیت و همچنین با آسفالت شدن خیابان ها و مناسب شدن آن برای حرکت چرخ های کوچک اسکیت, به تدریج اقبال به سمت این بازی افزایش پیدا کرد و افراد مختلفی را اعم از جوان نوجوان و بزرگسال به سمت خود جذب کرد.

 اولین کفش های اسکیت به راحتی کفش های امروزی نبود و عموماً از یک مستطیل چوبی که در چهار گوشه آن چرخ نصب شده بود و روی آنرا یک کفش معمولی گذاشته بود ساخته شده بودند. اما بعد ها این اختراع توسط اشخاص دیگری دستخوش تحولاتی شد و چرخ هایی که در چهار گوشه کفش تعبیه شده بودند به وسط آن منتقل شدند و در یک خط قرار گرفتند. البته این تحول باعث شد تا برخی از افراد نتوانند با این کفش ها ارتباط مناسبی برقرار کنند.

حفظ تعادل بر روی این کفش های جدید به مراتب سخت تر از کفش‌های قدیمی بود و بنابراین, کفش های چهار چرخ قدیمی منسوخ نشدند و در گذر زمان دچار تحولات خاصی نیز نشدند. فقط جنس تایر آن ها و برخی ویژگی های ساده در آن ها بهبود پیدا کرد تا با جهان امروز ما و فرهنگی که در آن زندگی می کنیم تطابق بهتری پیدا کند.

 امروزه برخلاف گذشته, اسکیت فقط حرکت کردن با استفاده از یک کفش چرخ دار ساده نیست و در رشته های مختلفی و به اشکال متعددی دنبال می شود. از جمله آن ها می توان به اسکیت رولینگ, اسکیت آکروباتیک, اسکیت سرعت و ... اشاره کرد, هر کدام از این ها نیازمند داشتن مهارت خاص و کفش متناسب با آن است.

 این بازی به تدریج توانست جای خودش را در میان ورزش های دیگر به خوبی باز کند و علاقه مندان مختلف از سراسر جهان سعی کردند تا با استفاده از کفش های اسکیت, بازی های جدیدی را ابداع کنند و یا کفش های جدیدی را تولید کنند که ویژگی های خاصی را به اسکیت بازان تقدیم کند .

در مورد ورزش پاراگلایدر چه می دانید؟ از قوانین، تجهیزات، آموزش و قیمت پاراگلایدر چه اطلاعاتی دارید؟

 یکی از محبوب ترین روش های بازی اسکیت, اسکیت سرعتی است. در این بازی که بین چند بازیکن برگزار می‌شود, افراد می بایست در کوتاه ترین زمان ممکن و با بیشترین سرعتی که می‌ توانند به سمت خط پایان حرکت کرده و از آن عبور کنند. بنابراین شما به عنوان یک بازیکن اسکیت سرعتی, نیاز دارید تا کفش های حرفه ‌ای داشته و همچنین مهارت بالایی در حفظ تعادل و حرکت با کفش های اسکیت را داشته باشید.

 کفش هایی که در این نوع مسابقات استفاده می شود, به طور معمول ۵ چرخ دارند و فقط برای کسانی که پا های کوچکی داشته باشند از کفش ‌های با 4 چرخ استفاده می شود. جنس این چرخ ها از یک نوع پلاستیک خاص ژله ای تهیه می شود که به هنگام حرکت بر روی زمین, صدای کمتری ایجاد می کند و همچنین حرکت کردن با آن ها خیلی نرم تر و راحت تر است.

همچنین کفشی که بر روی این چرخ ها قرار می گیرد, باید کفش بسیار سبک و راحتی باشد تا بازیکن بتواند به هنگام حرکت, خیلی سریع پا هایش را حرکت دهد و سرعت گرفتنش را آسان تر کند. در این کفش ها چرخ ها به طور معمول قطری بین ۷۶ تا ۸۲ میلی متر دارند و کفش معمولاً ساق کوتاه است تا حرکت کردن با آن آسان تر باشد. برای حرفه ای ها, کفش های مخصوص متناسب با سایز و ارگونومی پا هایشان ساخته می شود.

 یکی از انواع دیگر اسکیت که طرفداران بسیار زیادی به خصوص در کشورهای اروپا و آمریکایی دارد, اسکی بر روی یخ است. برای انجام این ورزش, شما نیاز به کفش هایی دارید که به جای نصب چرخ بر زیر آن ها, از تیغه های فلزی بسیار محکمی استفاده کنید که سر خوردن شما را بر روی یخ را آسان تر ‌کند.

تیغه مورد استفاده در این کفش ها, متناسب با نوع سبکی که بازیکن قرار است کفش را در آن استفاده کند متفاوت است؛ برای مثال, کسانی که قصد انجام حرکات آکروباتیک را دارند و یا کسانی که قصد انجام بازی هاکی روی یخ را دارند, از تیغه های متفاوتی برای کفش هایشان استفاده می کنند. نازک ترین تیغه ها و یا به عبارت دیگر, برنده ترین تیغه ها در زیر کفش بازیکنان هاکی روی یخ استفاده می شود.

 این تیغه به آن ها امکان می ‌دهد تا بتوانند به سرعت, وضعیت حرکت خود شان را تغییر دهند؛ برای مثال, هنگامی که دارند با سرعت به جلو حرکت می کنند, بتوانند به سرعت بپیچند و یا خود را متوقف کنند. همچنین استفاده کردن از این تیغه ها, باعث می شود تا یخی که بر روی آن حرکت می ‌کنند, به میزان کمتری آسیب دیده و خیلی راحت تر خودش را ترمیم کند. به طوری که به محض عبور بازیکن از یک قسمت, شیار بسیار باریکی بر جای می ماند که به سرعت منجمد می ‌شود و اثر بسیار کمی از خود بر جای می گذارد.

اسکی بر روی یخ, با کفش های ویژه ای انجام می شود که علاوه بر سبک بودن و انعطاف پذیر بودن, گرم ماندن پای بازیکن را هم تامین کرده و همچنین از آسیب دیدن آن به هنگام زمین خوردن و یا برخورد با کفش سایر بازیکنان جلوگیری کند؛ البته ساخت این کفش ها در سال های اخیر, خیلی تخصصی تر از گذشته دنبال می شود و تیم های حرفه ‌ای هاکی روی یخ, ترجیح می دهند تا برای هر یک از بازیکنان شان کفش های مخصوص به خود آن افراد را بسازند و در اختیار آنها قرار دهند تا کارایی آن ها را افزایش دهند.

 از دیگر رشته های فعال در اسکیت, می توان به اسکیت داخل سالن و خارج از سالن اشاره کرد. در این مورد, افراد در سناریو های مختلفی که می تواند رقابتی, نمایشی و یا تفریحی باشد؛ به اسکیت می پردازند. البته خود اسکیت خارج سالن به دو شاخه اسکیت مسیر بسته و جاده‌ای تقسیم ‌بندی می‌شود.

یکی دیگر از ورزش های پرطرفدار در ایران و جهان فوتبال است، که در پیدا کردن سالن ورزشی فوتبال نیز اکثر جوانان دچار مشکل و ابهام هستند که در صفحه مربوطه توضیحات کامل و طلایی ارائه شده است.

 اولین پیست اسکی در ایران, در حدود سال ۱۳۶۸ یا ۱۳۶۹ در مجموعه ای به نام شهید چمران در تهران ساخته شد و همچنین سال بعد از آن, در سال ۱۳۷۰ یک پیست سر باز در پارک ملت تهران نیز برای این بازی ساخته شد و مورد اقبال بسیاری از شهروندان قرار گرفت. تجربه موفق تاسیس این پیست, باعث ساخته شدن پیست های مشابه در سراسر کشور شد و به تدریج توجه بسیاری از جوانان و نوجوانان را به خود جلب کرد و ورزشکاران مختلفی را در سراسر کشور گرد هم آورد و برای اولین بار, انجمن های شهری و محلی اسکیت به وجود آمدند.

حاصل ساخته شدن این پیست های سر باز, پیدا کردن استعداد های نهان از سراسر کشور شد و خیلی سریع تر از آنچه که فکرش را بکنید, جوانان بسیار با انگیزه و توانمندی برای ایجاد تیم ملی به فدراسیون معرفی شدند و همچنین مسابقات مختلفی در داخل کشور برگزار شد.

 البته ذکر این نکته بسیار جالب است که اکثر اسکیت بازان در ایران را دختران تشکیل می دهند؛ به طوری که تقریباً ۶۰ درصد افرادی که در ایران, اسکیت بازی می‌کنند از میان دختران و تنها ۴۰ درصد آنها پسران هستند. از قهرمانان اسکیت در ایران, می‌توان به خانم نگین دادخواه, خانم سارا فرشتیان, آقای محمد صالحی و آقای پوریا واحد اشاره کرد. این قهرمانان در سال های مختلف, موفق به کسب رتبه های ملی و بین المللی شدند و جزو نسل اول اسکیت بازان ایران به شمار می روند.

چه در افراد حرفه‌ای و چه در افراد تازه کار, یک سری ابزار ها مورد نیاز است تا هم ورزشکار از آسیب ‌های احتمالی در امان بماند و هم لذت استفاده از کفش هایش را دو چندان کند. اولین چیزی که برای یک اسکیت باز مورد نیاز است, داشتن کفش هایی استاندارد است.

 کفش های استاندارد, کفش هایی هستند که علاوه بر داشتن وزن مناسب, دارای ارگونومی مناسبی باشند تا علاوه بر جلوگیری از پیچ خوردن مچ پا, بتوانند پوشش مناسبی بر روی پای بازیکن ایجاد کنند تا به هنگام برخورد به زمین و یا برخورد به موانع یا دیگر بازیکنان, از آسیب دیدگی شدید آن ها جلوگیری کند.

 یکی دیگر از ویژگی ‌های مهمی که در کفش های اسکیت باید رعایت شود, جنس مناسب چرخ ها است. در صورتی که از چرخ های سفت و خشک پلاستیکی استفاده کنید, لرزش های بسیار زیادی را به هنگام حرکت کردن احساس خواهید کرد که به مرور زمان می ‌تواند تاثیر بدی بر روی مچ پا و یا درد هایی در کف پای شما و یا ساق پایتان شود. بنابراین بهترین کفش ها آن هایی هستند که دور چرخ هایشان یک لایه پلاستیک ژلاتینی مانند وجود داشته باشد تا از ضربه های بسیاری که به هنگام حرکت کردن به کفش ها وارد می‌شود بکاهد و به آسان حرکت کردن بازیکن نیز کمک کند.

 از دیگر تجهیزات مورد نیاز برای این ورزش, می توان به لوازم حفاظت شخصی اشاره کرد. لوازمی که به صورت دستکش, زانو بند, محافظ آرنج و کلاه ایمنی هستند؛ به بازیکن کمک می کند تا در صورتی که به زمین بخورد, آسیب کمتری دیده و دچار شکستگی و یا بریدگی در در دست و یا پاهایش نشود.

 همچنین استفاده از کلاه, کمک می کند تا علاوه بر داشتن یک آئرودینامیک مناسب, از آسیب های احتمالی که به هنگام برخورد با زمین و یا چیزهای دیگر ممکن است به سر بازیکن وارد شود جلوگیری می کند.