پینت بال, یک جنگ پلاستیکی

تاریخچه پینت بال

پینت بال چگونه انجام می شود؟

پینت بال در ایران

 تجهیزات مورد نیاز برای بازی پینت بال

لباس مخصوص پینت بال

نکاتی برای حفاظت بیشتر در بازی

جایگاه پینت بال در بین جوانان ایرانی

اگر بخواهیم درباره اولین بازی های پینت بال یا بازی تفنگ توپ رنگی صحبت کنیم باید به حدود سال ۱۹۸۱ میلادی برگردیم؛ ایده انجام این بازی برای اولین بار به دو دوست به نام های چارلز گرین و های نویل نسبت داده می شود. این دو نفر یک دوست مشترک داشتند که با نوعی وسیله که کشاورزان از آن استفاده می کردند آشنا شده بود و به نظرش این امکان وجود داشت که بتوان با آن ابزار, علاوه بر پرداختن به کار کشاورزی, بازی کرد و به تفریح پرداخت.

این ابزار چیزی شبیه به یک اسلحه بود که از یک پمپ حاوی کربن دی اکسید برای پرتاب کردن توپ های ژلاتینی استفاده می کرد؛ این دستگاه در کشاورزی برای علامت گذاری درختان و همچنین در دامداری برای علامت دار کردن احشام استفاده می ‌شد. این دوستان تصمیم گرفتند تا در یک زمین بزرگ, با تعدادی از دوستانشان که جمعاً ۱۲ نفر می شدند به بازی کردن با این ابزار بپردازند.

در یک روز, آن ها دوازده پرچم را در یک زمین بزرگ نصب کردند و بازی اینگونه بود که هر کس بتواند, همه پرچم ها را بدون اینکه گلوله ای به او برخورد کند از میدان بازی جمع کند برنده خواهد بود. جالب است که یکی از این ۱۲ نفر موفق شد این کار را انجام دهد و بدون اینکه شلیک کند و یا گلوله به او برخورد کند, همه 12 پرچم را از زمین بازی جمع کرد.

 در حال حاضر این ورزش یکی از چهار ورزش پر طرفدار جهان است؛ به طوری که تنها در کشور آمریکا, به طور تقریبی ۱۱ میلیون نفر, رسماً به این بازی می پردازند و طبق گزارش منتشر شده از موسسه اطلاعات ورزش های آمریکا, در سال ۲۰۰۴ این ورزش یکی از کم خطر ترین ورزش های شناخته شده است.

بر اساس آنچه که در قوانین بازی وجود دارد, زمین بازی باید ابعاد ۴۰ در ۶۰ متر یا ۴۸ در ۳۶ متر باشد که اطراف آن با یک توری به ارتفاع ۶ متر احاطه شده است. در این زمین, تعدادی موانع بادی و یا طبیعی وجود دارد که برای پناه گرفتن بازیکنان در نظر گرفته شده است. هر بازیکن اجازه دارد تا یک تفنگ پینت بال, تعدادی توپ رنگی مربوط به آن, یک ماسک محافظ چشم و صورت و لوازم محافظتی گردن و بدن را با خود حمل کند.

این بازی به اشکال مختلفی انجام می شود و شما می توانید بر سر فتح پرچم ها, کشتن بازیکنان حریف و یا به دست آوردن پایگاه آنها بازی را انجام دهید. در مسابقات رسمی این بازی, تیم ها می توانند ۳, ۵, ۷ و یا ۱۵ نفره باشند و به رقابت با یکدیگر بپردازند.

در این بازی علاوه بر اینکه نیاز دارید تا مهارت های آمادگی جسمانی را با کمک ورزش های همچون بدنسازی، ژیمناستیک و ورزش های رزمی و... بهبود ببخشید؛ همچنین نیاز دارید تا در کشیدن و اجرای نقشه های مختلف هم مهارت داشته باشید تا بتوانید موفقیت به دست آورید. در این بازی سناریو های مختلفی قابل اجرا است و شما می توانید در ۳۵ نوع سناریو, بازی را اجرا کنید که از آن جمله می ‌توان به بازی های فتح پرچم, تک تیرانداز, گروگان, فراری, حذفی و ... اشاره کرد.

بازی و تجهیزات بازی تفنگ توپ رنگی, برای اولین بار در در اواخر سال ۱۳۷۹ توسط شخصی به نام نیک پور که از کانادا می آمد وارد ایران شد و با ساخت اولین باشگاه سرپوشیده در مجموعه ورزشی انقلاب, این ورزش به جامعه ایرانی معرفی شد در سال‌های بعد, رونق بسیار خوبی به بازار پینت بال ایران داده شد؛ به طوری که در سال ۱۳۸۷ لیگ حرفه ای پینت بال ایران, با حمایت انجمن پینت بال و فدراسیون ورزش های همگانی, برای اولین بار تاسیس شد و پس از آن, تیم ملی ایران توانست در ۴ دوره پیاپی, قهرمان آسیا و به یک مقام پنجمی در مسابقات بین قاره‌ ای کشور فرانسه دست پیدا کند.

تجهیزات بازی به نوع سناریویی که در نظر دارید وابسته است؛ برای مثال, اسپید بال یا سناریو بال را می توانید انتخاب کنید. البته این بسیار اهمیت دارد که قصد دارید چه میزان هزینه ‌ای به ازای یک بار بازی کردن بپردازید؛ در هر حال برای هر بازیکن, سه وسیله اصلی مورد نیاز است که یکی مارکر یا همان تفنگ پینت بال است؛ دیگری گلوله ها یا همان توپ های رنگی که برای تفنگ ها استفاده می شود است و دیگری یک مخزن هاپر است.

همانند پینت بال، تیراندازی با کمان نیز نیاز به دقت و تمرکز و تمرین زیاد دارد.

گلوله های مورد استفاده در این بازی, کپسول های گرد ژلاتینی هستند که حاوی پلی اتیلن گلایکول و رنگ های خوراکی اند؛ که موادی غیر خطرناک و قابل شستشو با آب هستند. گلوله های مورد استفاده در این بازی, با کیفیت های مختلفی تولید می شوند؛ بهترین توپ ها, پوسته های بسیار نازک داشته و کاملاً کروی هستند که معمولاً در مسابقات رسمی استفاده می شوند.

در این بازی شما نیاز دارید از تجهیزات محافظت فردی, برای مراقبت از از بدنتان استفاده کنید. این تجهیزات شامل ماسک صورت و محافظ چشم و گوش ها است که سر شما را از ضربه های ناشی از گلوله ها در امان نگاه می‌دارد و دیگری یک جلیقه محافظتی است که سینه و شکم شما را می پوشاند. استفاده از این لوازم حفاظتی برای بازیکنان الزامی است؛ به این علت که برخورد گلوله ها از فواصل نزدیک می ‌تواند باعث کبودی شده و برای بازیکنان بسیار درد آور است.

 البته از پا ها و ساعد و بازوی دستان محافظت خاصی نمی شود و الزامی هم ندارد؛ چرا که برخورد گلوله ها به این نقاط از بدن, گاهی در خلال بازی حتی احساس نمی شود و علت آن این است که به علت ترشح آدرنالین در بدن بازیکنان که سرگرم هیجان هستند به حدی بالا است که متوجه ضربه هایی که می‌خورند نمی شوند؛ اما برای نقاط حساس بدن, حتماً باید از لوازم محافظتی استفاده شود.

 نوع لباسی که بازیکنان استفاده می کنند وابسته به زمینی است که بازی در آن انجام می شود و همچنین سناریویی که برای بازی در نظر گرفته می شود. برای مثال, لباسی که برای زمین خاکی استفاده می شود, با لباسی که برای چمن مصنوعی در نظر گرفته می شود قاعدتاً تفاوت‌ هایی دارد.

 به طور کلی, لباس خاصی برای پینت بال تعریف نشده است. اما برخی شرکت ها لباس هایی را تولید کرده‌اند که شدت برخورد توپ ها به بدن را کاهش داده و از طرف دیگر, باعث می شود تا توپ ها سریعتر منفجر شوند.

 شما می توانید از لباس ‌های ورزشی عادی که دارید, برای این ورزش هم استفاده کنید. اما توصیه می شود که برای محافظت بیشتر و کاهش آسیب دیدگی های احتمالی, از زانو بند, محافظ زیر آرنج و شانه و همچنین ابزار های محافظتی سر و سینه استفاده کنید تا هم به هنگام حرکت کردن و هم به هنگام برخورد گلوله ها آسیب نبینید.

 به عنوان یک کفش مناسب, بهتر است از یک کفش سبک و راحت که بتوانید با آن بدوید, حرکت‌ های سرعتی انجام دهید و ... استفاده کنید. همچنین می توانید برای بالاتر بردن حس جنگجوی در بازی, پوشیدن چکمه های سربازی را هم امتحان کنید.

گر چه به نظر می رسد پوشیدن دستکش اهمیت خاصی نداشته باشد, اما وقتی یکی از گلوله ها پشت دستتان بخورد, تازه متوجه می شوید که پوشاندن دست ها با یک دستکش مناسب چقدر اهمیت دارد. برخورد توپ های پینت بال به انگشتان و یا پشت دست, می ‌تواند درد بدی داشته باشد و حتی برای دقایقی, انگشتان و یا دست شما را بی حس کند؛ بنابراین بهتر است از یک دستکش مناسب, که هم مانع سر خوردن تفنگ در دست شما شده و هم آن را از شدت ضربه های توپ ها محافظت کند استفاده کنید. 

• همیشه ماسک ایمنی را بر روی صورت خود داشته باشید تا از آسیب‌ های جدی که ممکن است بر روی صورت شما اتفاق بیفتد در امان بمانید.

• زمانی که قصد شلیک کردن ندارید, لوله تفنگ را با بلاک کننده مخصوصش ببندید تا در صورتی که ناخواسته شلیکی انجام شد, توپ شلیک شده به شما و یا دیگران آسیب نرساند.

• توجه داشته باشید که از فواصل کمتر از 3 متر, هرگز به دیگران شلیک نکنید. چرا که برخورد توپ از این فاصله, به هر نقطه ای از بدن که باشد, می ‌تواند درد شدیدی را باعث شود.

• سعی کنید تا همیشه, یک نفر که به کمک های اولیه آشنایی دارد را با خود همراه داشته باشید و یا اینکه کمک های اولیه مورد نیاز را بیاموزید.

• قبل از اینکه وارد بازی شوید, بدن خود را با انجام حرکات کششی و نرمش های معمولی گرم کنید تا در پایان بازی دچار گرفتگی عضلات نشوید. همچنین پس از پایان بازی, از تکنیک های سرد کردن برای برگرداندن ماهیچه هایتان به حالت عادی شان استفاده کنید تا خطر آسیب دیدگی را کاهش دهید.

این ورزش, حس بسیار جالب یک جنگ واقعی را به بازیکنان منتقل می کند؛ اما گران بودن لوازم این بازی, باعث شده تا افراد تمایل زیادی برای انتخاب این بازی, به عنوان یک تفریح همیشگی از خود نشان ندهند. اما این مشکل با وجود باشگاه های تخصصی پینت بال تا حد زیادی مرتفع شده است و شما می توانید, با پرداختن یک حق اجاره مشخص, برای یک زمان معین, از زمین و همچنین ابزار های بازی که در اختیار باشگاه است استفاده کنید.